Ay Tavşanı Luna ve Sessizlik Gölü - Uyku Masalları
Paylaş
Bir varmış, bir yokmuş... Gökyüzünde, Ay'ın sol yanında parlayan yumuşacık bir kraterde, minicik beyaz bir tavşan yaşarmış. Adı Luna'ymış. Luna'nın tüyleri ayşığı gibi parlarmış, kalbi ise yıldızlar kadar yumuşakmış.
Ama Luna'ın bir sorunu varmış. Gece olunca herkes uykuya dalar, rüya görürken, Luna bir türlü uyuyamazmış. Gözlerini kapatsa da Ay'ın üzerindeki en küçük sesi bile duyar, hayal kurarken uykusu kaçarmış.
Bir gece, ayşığının en parlak olduğu saatlerde, Luna bir fısıltı duymuş. "Sessizlik Gölü’nü ara... Orada uyku seni bekliyor," demiş bir ayşığı damlası.
Luna, minik bir ay arabasına atlamış ve yıldızların arasından Sessizlik Gölü'nü aramaya koyulmuş. Yol boyunca yumuşacık bulut tarlalarından geçmiş, sessizce parlayan meteor şelalelerinin yanından geçmiş.
En sonunda, Ay'ın karanlık tarafında, devasa ama tamamen sessiz bir göl bulmuş. Göl, ayşığının suda yansıdığı, her şeyin şşşşş diye konuştuğu bir yermış.
Luna göl kenarına uzanıp gözlerini kapatmış. Kalbi sakinleşmiş, nefesi hafiflemiş. O gece Luna ilk kez deliksiz bir uykuya dalmış. Ve gökyüzüne sessizliği öğreten bir tavşan olmuş.
