Mavi Balonun Sırrı - Kısa Çocuk Masalı

Küçük bir kasabada, gökyüzüne meraklı bir çocuk yaşarmış. Adı Tuna’ymış. Tuna'nın en sevdiği şey, penceresinden dışarı bakıp bulutlara şekiller uydurmakmış. Bir gün annesi ona doğum günü hediyesi olarak mavi bir balon almış. Ama bu sıradan bir balon değilmiş...

Balonu odasına asan Tuna, gece yatağa yattığında balonun hafifçe titreştiğini fark etmiş. Gözlerini ovuşturup dikkatlice baktığında, balondan minik bir ışık çıkmış ve fısıldamış:

“Hazır mısın, Tuna?”

Tuna şaşkınlıkla ayağa kalkmış. “Hazır mıyım ama neye?” diye sormuş.

Balon hafifçe tavana yükselmiş, pencere kendi kendine açılmış ve serin bir rüzgâr içeri dolmuş. Balon yeniden konuşmuş:

“Hayal gücüne. Tut elimden, göklere çıkalım.”

Tuna balonun ipini tuttuğu anda kendini yerden yükselirken bulmuş. Mahalle çatılarının üzerinden geçmiş, bulutların arasına girmiş. Derken bulutların üstünde rengârenk bir ülke belirmiş. Bu ülkeye Gökgökü Diyarı denirmiş.

Orada her şey havadaymış: Yüzen ağaçlar, uçan kitaplar, kanatlı kalemler... Tuna gözlerine inanamamış.

Balon, onu Gök Kütüphanesi’ne götürmüş. Burada gökyüzünde hayal kuran çocukların düşleri saklanırmış. Her rüya, altın bir deftere yazılırmış. Ama kütüphanede bir telaş varmış. Rüya defterleri boş kalmaya başlamış!

“Çocuklar artık hayal kurmuyor,” demiş yaşlı bir baykuş. “Gözleri ekranlarda, kafaları kalabalık.”

Tuna üzülmüş. “Ben hayal kuruyorum. Bazen uçan adalar, bazen konuşan çiçekler...”

Baykuş gülümsemiş. “O zaman ilk sayfayı sen doldur.”

Tuna eline altın kalemi almış ve yazmaya başlamış: “Bir çocuk, mavi bir balona tutundu ve hayallerin ülkesine uçtu…”

Defter ışıldamış. Gök Kütüphanesi parlamaya başlamış. Diğer rüya kitapları da yavaş yavaş dolmaya başlamış. Tuna’nın hayali, diğer çocuklara da ilham olmuş.

Balon, Tuna’yı yavaşça yatağına geri getirmiş. Sabah uyandığında elinde minik bir altın kalem varmış. Penceresinden gökyüzüne bakarken gülümsemiş:

“Hayal kurmayı asla bırakmam.”